Terwijl ik de hitte probeer weg te puffen in een huis met gesloten deuren en ramen om de zon buiten te houden (dan wordt de R8 opeens wél een aantrekkelijke werkplek), bedenk ik me dat ik mijn handjes mag knijpen dat ik een eigen huis heb kunnen kopen in deze bizarre woningmarkt en niet heb hoeven verhuren tijdens een buitenplaatsing omdat mijn partner in NL bleef (dat bracht z'n eigen zorgen met zich mee, maar dat een andere keer). Iets wat, zoals in een vorige nieuwsbrief vermeld, voor veel collega's steeds moeilijker wordt gezien de opkoopbescherming die is ingevoerd in grote gemeenten. Maar er gloort hoop aan de horizon: we hebben n.a.v. de enquête die door tientallen collega's is ingevuld contact gehad met de gemeente Den Haag en ze willen gaan kijken naar wat er mogelijk is voor een uitzondering voor diplomaten. Ik wil jullie niet blij maken met een dooie mus (die momenteel wel van het dak vallen) en de gemeenteambtenaar hield nog véél slagen om de arm, maar het geeft aan dat we als collectief wel zaken in beweging kunnen brengen. Plan is om op afzienbare tijd ook dergelijke gesprekken met de gemeentes Utrecht, Amsterdam en Rotterdam te starten.

Dat gaf me wel te denken: als wij met relatief kleine moeite hier tractie voor kunnen krijgen bij de gemeente, waarom zet BZ zich als werkgever hier niet actiever voor in? Of voor andere zaken waar de BZ'er tegenaan loopt als we naar het buitenland verhuizen: Waar blijft die mogelijkheid om je als uitgezonden ambtenaar in te schrijven in het BRP, waarvan we al jaren horen dat het 'op z'n vroegst binnen twee jaar is geregeld'? Nu een hele bups collega's weer deze zomer met hun hele hebben en houden naar het buitenland vertrekt, betekent dat ook dat we weer schrijnende verhalen horen over dat niet-Nederlandse partners geen BSN kunnen krijgen, oproepen voor bevolkingsonderzoeken niet meer worden ontvangen, gedwongen uitschrijving bij banken, of het niet kunnen behouden van een auto met Nederlands kenteken. Heel fijn dat de bestuurder zich hiervoor inzet, maar het is nu wel écht tijd dat we hier wat vooruitgang in zien.

Gelukkig is er ook goed nieuws: Directeur HDPO kondigde in een panel georganiseerd door FEE aan dat BZ gewoon de wet volgt. Logisch, zou je denken, maar het is wel van belang omdat hij dit zei in het kader van de Wet Arbeid en Zorg. In deze wet zijn verschillende soorten verlof geregeld, zo ook het recht op geboorte- en ouderschapsverlof. Dus de conservatieve redenering in de ACRU dat "Vanwege de kleine omvang van posten, de noodzaak dat posten 24/7 optimaal kunnen presteren en de hoge kosten die aan een uitzending zijn verbonden, zal uw werkgever u tijdens een plaatsing bij een post in de regel niet toestaan om […] te genieten van bijzonder verlof in persoonlijk belang ([…] met inbegrip van ouderschapsverlof) " zou verandering in komen, aldus Sander Janssen. Formele communicatie hierover zou in het najaar volgen (why the rush?) en we volgen dit vanuit de VDBZ op de voet. Want laten we eerlijk zijn: best pittig, om met een kind (of meerdere kinderen) zonder sociaal netwerk in het buitenland te vertoeven, dan is wat extra verlof echt wel prettig. En je hebt er wettelijk recht op.

Dus een wat mixed batch deze column, met kleine zaken te vieren, maar ook grote stappen om nog te zetten. Wij blijven ons in ieder geval inzetten voor excellente arbeidsvoorwaarden voor onze excellente leden die zich dag in dag uit inzetten om excellente diplomatie van Nederland mogelijk te maken. Komende tijd zal de WGAV zich bezighouden met de onderhandelingen rondom het CAO Rijk - stay tuned en vul als nog niet gedaan deze enquête van onze moedervakbond CNV in.

Voor iedereen die vertrekt naar een nieuwe post of terugkomt naar Den Haag: succes met de verhuizingen, weet ons te vinden als je ergens tegenaan loopt en we kijken er naar uit iedereen na de zomer online of in Den Haag weer te zien.

Suzanne Tossings
Voorzitter Werkgroep arbeidsvoorwaarden